Spannende sprong in het diepe

De functioneringsgesprekken met mijn directeur gingen de afgelopen twintig jaar niet zozeer over mijn functioneren als wel over onze visie op het onderwijs en dan met name op het (leren) lezen. Ik genoot van die gesprekken, kreeg weer een energieboost, maar riep toch altijd heel hard dat ik niet tot mijn pensioen juf wilde zijn. De jaren verstreken, de klok tikte door en nog altijd stond ik voor de klas. Weliswaar met veel plezier maar ook met een betrokkenheid waardoor ik zeven dagen in de week met mijn groep bezig was. Mijn lijf protesteerde al wat langer, de nachten werden stiekem steeds een beetje korter en uiteindelijk drong het ook tot mijn hoofd door: het wordt tijd voor wat anders.

Wat anders. Maar wat?

Ook na mijn studie Engelse Taal en Cultuur wist ik het even niet meer. Wat ik wel wist, was dat ik geen docent Engels wilde worden. Anderhalf jaar geleden keek ik in de spiegel en besefte ik dat als ik een carrièreswitch wilde maken ik niet al te lang meer moest wachten.

Diep in mijn hart wist ik dat ik vertalen wel heel erg leuk vond. Ik heb met ontzettend veel plezier diverse vakken over de theorie en de praktijk van het vertalen gevolgd en met iets minder plezier, maar daarover misschien een andere keer, mijn scriptie over het vertalen van Nederlandse prentenboeken geschreven. Vertalen is echter een vak apart. De liefde voor boeken, taal en lezen zit ook heel diep maar al snel bleek dat een baan als lees/mediacoach bij een bibliotheek toch niet was wat ik zocht.

Ik ga het vertalen een kans geven. Ik heb afscheid genomen van de basisschool waar ik met zo veel plezier heb gewerkt, ik heb mijn eigen bedrijf opgericht, ik heb een website gemaakt, ik heb een boek vertaald. Nu moet ik op zoek naar opdrachten. Ik vind het doodeng, ik vind het ontzettend spannend, maar ik vind het vooral één groot avontuur.